ﺑﺎﯾﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺭﻓﺖ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ..
ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﻮد.
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺍﻣﺸﺖ..ﺩﻕ ﮐﻨﺪ،
ﺍﯾﻦ ﺳﺰﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ…
ای سبزترین خاطره در باغ وجودم
دیشب به حضورت غزلی ناب سرودم
گفتند که چه داری از این هستی دنیا ؟
گفتم که رفیقی هست همه بود و نبودم . . .
ﺩﻧﺪﺍﻧﻢ ﺷﮑﺴﺖ ؛
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻦ ﺭﯾﺰﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﺬﺍﯾﻢ ﺑﻮﺩﺩﺭﺩﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭﮔﺮﯾﺴﺘﻢ ؛
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻧﺪﺍﻧﻢ؛ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻢ ﺳﻮﺷﺪﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﻡ