سینه ام یک دفتر تا خورده است
واژه هایش خیس و سرد و مرده است
من نمیگویم ولی انصاف نیست
دوریت گویی دلم را برده است …
دخــتــر بـــچــه : دوسِـــتــــــ دارم
پــســر بـــچــه : مـــثــل آدم بــزرگــــــا ؟
دخــتــر بـــچــه : نـــــــه ... راستـــــــکی ..!